Om in Zeeland van Noord-Beveland naar Schouwen-Duiveland te reizen moest er in het verleden gebruik worden gemaakt van een veerdienst tussen Kats en Zierikzee. Een tijdrovende gebeurtenis. Ook omdat het verkeersaanbod steeds groter werd. De veerdienst kon deze verkeersstroom nog nauwelijks verwerken.
-
De Zeelandbrug – © Evelyne Scheijbeler
Voor het noord-zuid verkeer bleef de Oosterschelde een obstakel.
Het afwerken van de pijlers – foto Zeelandbrug.eu
De Provincie Zeeland wenste veel sneller een goede doorstroming van het verkeer. Ze besloot daarom tot de aanleg van een brug tussen Colijnsplaat en Zierikzee. Op 29 mei 1962 gaf de provincie de opdracht tot de bouw aan de NV Provinciale Zeeuwse Brugmaatschappij, een zelfstandige vennootschap die geheel in handen was van de provincie.
De brugmaatschappij zoals de NV kortweg werd genoemd, gunde de opdracht voor de bouw aan de Combinatie Brug Oosterschelde. Dit bedrijf was een consortium van de aannemers Van Hattum en Blankevoort uit Beverwijk en de NV Amsterdamse Ballast Maatschappij. Het project Oosterscheldebrug was gestart. Deze combinatie voltooide het enorme werk tussen 1963 en 1965.
Op Noord-Beveland, bij Kats, werd een werkhaven aangelegd met twee kolossale portaalkranen. Hier werden de verschillende onderdelen van de brug gebouwd. Als de delen klaar waren en het beton uitgehard gingen ze met een speciaal ontworpen drijvende bok de Oosterschelde op. De bok had de naam Ir. J.G. Snip en was genoemd naar de technisch ontwerper van de brug, hoofdingenieur en directeur van de Provinciale Waterstaat. Jammerlijk genoeg zag hij het eindresultaat van zijn werk nooit. Snip overleed in 1963.
Met de bok werden de verschillende delen, pijlers, met daarop caissons en vervolgens het wegdek, met de uiterste nauwkeurigheid op zijn plaats gezet.
De brug bestaat uit 54 pijlers in lengte variërend, afhankelijk van de diepte van het water, 52 overspanningen die elk een lengte hebben van 95 meter en een beweegbaar (brug)deel van 40 meter. Gezamenlijk zorgden zij voor een lengte van 5.022 meter.
-
De opening door koningin Juliana.
De officiële openstelling voor het verkeer werd op 15 december 1965 verricht door de toenmalige koningin Juliana. Met een druk op een knop liet zij de geopende brugdelen zakken en betaalde vervolgens twee en een halve gulden om de brug te mogen betreden. De snelle verbinding tussen de aan één kant van de Oosterschelde gelegen steden Vlissingen, Middelburg en Goes en aan de noordelijke kant Zierikzee, Bruinisse en Rotterdam, was een feit. Op dat moment was de Oosterscheldebrug de langste brug van Europa en maakte deel uit van de N256. Dat de brug noodzakelijk was blijkt uit de aantallen. Dagelijks maken gemiddeld bijna 13.000 voertuigen gebruik van de brug. Maar het aantal varieert. In de winter zijn het er ca. 8.000 per dag. In de zomermaanden loopt het aantal op tot 22.000.
Om het geld voor de bouw bijeen te sprokkelen had de provincie moeten lenen. Om het geleende bedrag van 77 miljoen gulden terug te kunnen betalen was de Oosterscheldebrug een tolbrug, met, bij Colijnsplaat een tolhuis. Tot 1989 werd de tol gebruikt voor de afbetaling van het geleende bedrag. Deze bedroeg een rijksdaalder. Daarna werden de opbrengsten ondergebracht in een onderhoudsfonds. Op 1 januari 1993 werd de brug tolvrij gemaakt.
Tijdens de bouw en gedurende het eerste anderhalf jaar van het in gebruik zijn van de brug bleef de naam de Oosterscheldebrug. Op 13 april 1967 werd besloten dit technische hoogstandje de definitieve naam Zeelandbrug te geven.
-
De Zeelandbrug – © Evelyne Scheijbeler
Wilt u de volledige voortgang van de bouw zien? Klik dan hier.
